မျပည္႕””ဆု””..။

မျပည္႕””ဆု””..။

 

 

ဒဏ္ရာေတြေၾကာင္႕  ေသခဲ႕တဲ႕  ငါ႕ႏွလုံးသားေလးကုိ

တခါတရံမွာ….

ပန္း၀တ္ရည္ စကားလုံးေတြနဲ႕ေရာ….

ေမွ်ာ္လင္႕ျခင္း ေဇာေတြနဲ႕

အၿမဲသာ ငါရယ္…. ေမာေနလုိ႕

အိမ္မက္ေတြထဲမွာ ေမ်ာေနမိတယ္……

 

နာက်င္မွဳ႕ ရင္အစုံကုိ

တခါတေလမွာ

စာနာစြာနဲ႕   ငုံ႕ေငး….ၾကည္႕

ဒဏ္ရာေတြ ေပ်ာက္လြင္႕ ၿပီးေစဖုိ႕

ခ်စ္ျခင္း အသစ္ေတြကုိ  ေမွ်ာ္လင္႕မိေပမယ္႕

ႏွလုံးသားအစမွာ  ထားခဲ႕ဖူးတဲ႕ ငါ႕သစၥာ

ထပ္မံလာမယ္႕

“” အခ်စ္သစ္ႏွလုံးသားကုိ လက္မခံ…”” ဘူး……….

 

ဒါေပမယ္႕ေလ

ငါအမုန္းဆုံး အထီးက်န္ျခင္းနဲ႕

တစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိတဲ႕…… ရိွခဲ႕တဲ႕….ရိွေနမယ္႕…..

လျပည္႕ညေတြရဲ႕  တိတ္ဆိတ္သံေတြၾကားမွာ…..

ႏွင္းက်သံ  တေျဖာက္ေျဖာက္……

ေအးစိမ္႕မွဳတုိ႕  ေအာက္မွာ……

ငါတစ္ကုိယ္တည္း  တိတ္တိတ္ကေလး ရွဳိက္ငုိ….

မ်က္၀န္းက  မ်က္ရည္တုိ႕ နာက်င္စုိ႕နင္႕လြန္းလုိ႕  မနားတမ္းၿပိဳ….

ငါ….ငုိေနမိတယ္…….ငုိေနရတယ္…..ငုိေနရပါေတာ႕မယ္………

 

တကယ္ေတာ႕

အေဖာ္မဲ႕  ဘ၀ရဲ႕ အလုိက

မရပ္မနားပဲ  ငါ႕၀မ္းနည္းမွဳတုိ႕ ကုိ   ပုိေစ……

အားငယ္မွဳ႕တုိ႕  အေျခ….

အလြမ္း…အေဆြး  အေျဖေတြနဲ႕

တစ္ေန႕ၿပီး တစ္ေန႕ ၀ဲလုိ႕သာေနရစ္….

ရင္ထဲမွာ ေဆြးေျမ႕ၿပီးရင္း  ေဆြးေျမ႕လုိ႕

ေယာက်ာၤးမ်က္ရည္ေတြ  လူမသိသူမသိ  ျပဳတ္က်

ခ်စ္ျခင္းေတြ အနားကေန  ၿပံဳးျပ…လက္ျပ

ႏွဳတ္ဆက္လုိ႕  ကၽြန္ေတာ္ ထခဲ႕ပါတယ္…..

 

ကၽြန္ေတာ္ေလ…… အေ၀းမွာ   ေမ်ာလြင္႕ လုိ႕  က်န္ရစ္

ခ်စ္တတ္ခဲ႕တဲ႕  ခ်စ္ျခင္းေတြ အတြက္

ေပးဆပ္ရင္းနဲ႕ ေနတတ္

သစၥာအျမတ္ ထြက္ခ်င္ပါတယ္…….

 

ကၽြန္ေတာ္ေလ….. ခံစားရတဲ႕  ႏွလုံးသားကုိ  အေ၀းပုိ႕

နာက်င္ရလြန္းလုိ႕

ဗုဒၶေရွ႕မွာ  ဒူးတုပ္ခစား….

အထီးက်န္ေနတဲ႕ ညမ်ားကုိ….. ေ၀းလြင္႕လုိ႕  ေလ်ာ႕ပါးဖုိ႕

လွဳိက္လွဲစြာနဲ႕ ေတာင္းဆု  ……

ယခု…

ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းျခင္းအမွဳ ျပဳပါတယ္……….

……………..

…………….

“”ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕  နာက်င္မွဳ႕ ေတြ  ေ၀းပါေတာ႕…””

“”ကၽြန္ေတာ္နာက်င္တဲ႕ အခါ  နားလည္စြာနဲ႕ ေထြးေပြ႕

ေအးခ်မ္းတဲ႕  ရင္ခြင္ေႏြး တစ္ခုေရွ႕ ….  မေသဆုံးေသးခင္    ေတြ႕ပါရေစ……””

 

……………………

 

 

(လူေတြအေတာ္မ်ားမ်ား က  ေတာင္းဆုေတြကုိ  ဘုရားရွင္ေရွ႕မွာ  ျပဳၾကတဲ႕အခါ  ျပည္႕ၾကမယ္လုိ႕  သူတုိ႕ယုံၾကည္ထားၾကေပမယ္႕…… ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းတဲ႕    ဒီဆုေလး…ဟာ  ဘယ္ေတာ႕မွ ျပည္႕မလာဘူးဆုိတာကုိ    ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕  ႀကိဳတင္လုိ႕သိထားပါတယ္………

ဒါေပမယ္႕လည္းေလ…………။

 

 

 

 

                                                                       ကႀကီး။(20.11.2011)(2း01 pm) kyagee13@gmail.com

 

Posted in Uncategorized | Tagged | Leave a comment

လမ္းသြား စာေပ..။

လမ္းသြား စာေပ..။ 

အြန္းလုိင္းေပၚတက္ စာေရးခ်က္ေတြ 

၀န္းသက္ၿမိဳင္ဆုိင္ ေပါျပည္႕လွဳိင္လုိ႕ 

ဂႏုိင္ေတာထ မ်ားလွရသ 

ရသေထြျပား ဖတ္ရၾကားရ 

စိတ္နားေပ်ာ္ ဘိ…။ 

သုိ႕သိေသာ္လည္း    မူမည္းစာဆုိ 

လုိရင္းကုိျပ    စပ္ဆုိေရးခ် 

ဘာမွ်မပါ စာဆုိညာသည္႕ 

သူသာက၀ိ    ျဖစ္ဘိထုတ္ေျပာ 

ငါေမာပါသည္႕    ေရွ႕မည္႕ေလွ်ာက္လမ္း 

မွန္းဆသင္႕ေျခ..။ 

ကေလာင္လက္ေသြး   လုိင္းေပၚေရးသည္႕ 

စာေသြးလက္ေတြ   သိထားေထြထူး 

ေရးေထြမတား    သုိ႕ေပျငားလည္း 

သိပါးဗဟု   တတ္ေယာင္စုလုိ႕ 

နည္းသုတကုိ   ဘ၀င္ပုိ၍ 

အလုိမ်ားလွ    မေလာက္ငွႏွင္႕ 

မလွ မငွ   ေရးမေစ႕ခ်င္ 

ျမင္ရာေထြျပား လြန္စြာမ်ားသည္႕ 

လမ္းသြားစာ…..။ ။ 

                                          kyagee13@gmail.com(28.2.2011)

Posted in Uncategorized | Tagged | Leave a comment

တစ္နပ္ဆုိင္…။

တစ္နပ္ဆုိင္…။

 

ျပတင္းႏွစ္ရြက္  အပိတ္

လင္းေရာင္ မွိတ္၍

ဒီ အိမ္ တိတ္ဆိတ္တယ္………

 

ျပတင္းႏွစ္ခ်ပ္  အဟ

အစုန္ အဆန္ ျပ ၍

ဘ၀မ်ားစႊ  ၀င္ထြက္ၾကတယ္…….

 

ဖြင္႕ခ်ိန္မွာ ပိတ္    ျပတင္း အိပ္ရင္….

ဘ၀မ်ားစြာ  ၀မ္းလွရာပါ   ေရာ၍  ပိတ္…….

 

 

မထိတ္မသာ  အိပ္ပါရာႏွင္႕

လိပ္စာပါေပး  လက္ေဗြ ေရးေရး…………..

ခဏမွသည္  လ သုိ႕ ခ်ီ၍

ရိွရာလဲစား  ေငြစ မ်ားသည္……

တစ္နပ္စားဖုိ႕   ေလာက္ေရာထင္…………………..။

 

 

 

 

                                   ******တစ္နပ္ဆုိင္== အေပါင္ဆုိင္..။

 

 

 

                                                    ကႀကီး။(20.11.2011) raven.kagyi13@gmail.com

Posted in Uncategorized | Tagged | Leave a comment

ေရႊျမန္မာ(စာေပေဟာေျပာပြဲ)။

 ကၽြန္ေတာ္ကႀကီးပါ..။

 

                    အရင္ဦးဆုံးေျပာခ်င္တာကေတာ႕  ခုလုိ ေရႊျမန္မာဥယ်ာဥ္၀က္ဘ္ဆုိက္မွာ  ျပဳလုပ္တဲ႔ “”စာေပ ေဟာေျပာပြဲ””မွာ ကၽြန္ေတာ္ပါ၀င္ေျပာဆုိခြင္႕ရတဲ႕ အတြက္  အားလုံးကုိေက်းဇူးတင္ပါတယ္…လုိ႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္…။

                   စာေပေဟာေျပာပြဲ ဆုိေတာ႕  ကၽြန္ေတာ္စာေပနဲ႕ ပါတ္သတ္ရာကိုပဲ  ေျပာပါ႔မယ္….. ဒါေၾကာင္႕  ခုကၽြန္ေတာ္ေျပာမယ္႕ အေၾကာင္းအရာ  ေခါင္းစဥ္ကုိ “”လူငယ္ႏွင္႕စာဖတ္ျခင္း”” ဆုိၿပီး အမည္ေပးပါတယ္…။

 

              ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကမာၻေပၚမွာ ႏုိင္ငံေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ရိွၾကပါတယ္..အဲ႕ဒီလုိ ႏုိင္ငံေပါင္းေျမာက္ျမားစြာမွာ လူမ်ဳိးေပါင္း ေျမာက္

ျမားစြာလည္း တည္ရိွလုိ႕ေနပါတယ္… လူမ်ဳိးရိွရင္  ဘာသာေဗဒဆုိတာ ရိွပါတယ္… ဘာသာေဗဒဆုိတာ ရိွရင္ စာေပဆုိတာလဲ ရိွရမွာ   ျဖစ္ပါတယ္…။ 

              စာေပဆုိတာ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံရဲ႕  အဆင္႕အတန္း၊ အရည္အေသြး၊ အနာဂါတ္ေဖာ္ေဆာင္မွဳ ျဖစ္ပါတယ္..။ ဒီေဖာ္ေဆာင္မွဳ ရဲ႕

အဓိက ဦးတည္ရည္ရြယ္ရာကေတာ႕ ႏုိင္ငံနဲ႕ ႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚနဲ႕ လူမွဳဘ၀ေတြကုိ တုိးတက္ရာတုိးတက္ေၾကာင္း   ေဖာ္ေဆာင္  တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္…..။

 

              ဆုိခဲတဲ႕ အတုိင္း ႏုိင္ငံနဲ႕ ယွဥ္တြဲ ေနတဲ႕ စာေပကုိ  တန္ဖုိးျမင္႕တင္ႏုိင္မွသာ  ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕လူမ်ဳိးနဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္အဆင္႔ အတန္းလည္း  ျမင္႕မွာ ျဖစ္ပါတယ္…။ ဒီလုိ ႏုိင္ငံေတာ္နဲ႕ ယွဥ္တဲ႕အဆင္႕ျမင္႕ ေဖာ္ေဆာင္မွဳမွာ အေရးတႀကီး အခန္းက႑ကေန ပါ၀င္    ေဖာ္ေဆာင္  သူေတြကေတာ႕  လူငယ္ မ်ားပဲ ျဖစ ္ပါတယ္…..။

           ဒီေတာ႕ လူငယ္ေတြဟာ ႏုိင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြပီပီ….  ႏုိင္ငံအက်ဳိး ၊ လူမ်ိဴးအက်ဳိး ၊ ဘာသာအက်ဳိး ကုိ ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႕ရာ တန္ဖုိးရိွရာ အေတြးအျမင္ ရင္႕သန္ေစေသာ စာေပေတြကုိ အထူးအေလးေပးဖတ္ဖုိ႕လုိသလုိ….. ကုိယ္႕ရဲ႕ တန္ဖုိးရိွတဲ႕ အခ်ိန္ေတြကုိ တန္ဖုိးရိွရာမွာ အသုံးခ် ဖုိ႕လုိပါတယ္….။

          ႏုိင္ငံတုိင္းက ရိွသမွ် စာေပေတြ ကုိ  သုံးသပ္ရမယ္ ဆုိရင္….

(၁)။ေလာေလာဆယ္ဖတ္၊  နာရီပုိင္းသာ ခံေသာစာေပ။

(၂)။ေရရွည္ဖတ္၊ ေခတ္တုိင္းခံေသာစာေပ..။

 

 

        (၁)။ေလာေလာဆယ္ဖတ္  နာရီပုိင္းသာ ခံေသာစာေပ။ 

   

        ေလာေလာဆယ္ ဖတ္ရမယ္႕ နာရီပုိင္းသာခံတဲ႕  စာဆုိတာ  ဥပမာျပရမယ္ဆုိရင္….. သတင္းစာ၊ဂ်ာနယ္ လုိ လတ္တေလာ သတင္း

နဲ႕ ဗဟုသုတကုိေပးေသာ စာအမ်ဳိးအစားေတြ ျဖစ္ပါတယ္…။

 

        (၂)။ေရရွည္ဖတ္ ေခတ္တုိင္းခံေသာစာေပ..။

 

          ေရရွည္ဖတ္စာ၊ ေခတ္တုိင္းခံေသာစာဆုိတာကေတာ႕ဥပမာျပရမယ္ဆုိရင္…….အေတြးအျမင္ကုိ ႏွဳိးဆြေပးေသာစာ၊အယူအဆကုိ ခင္းက်င္းျပေသာစာမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္….ေနာက္ လက္ငင္းဖတ္ လက္ငင္းမွာ စိတ္ကုိ တုိးတက္ျဖစ္ထြန္းရာမ်ား လွဳံေဆာ္ႏုိင္စြမ္း ရိွေစေသာ  စာမ်ဳိးလည္း  ျဖစ္ပါတယ္….။

 

 

     ဒါဟာ ရွိသမွ် ႏုိင္ငံတုိင္းမွာရိွတဲ႔ စာေပ ေယဘုယ် သေဘာတရား ေဖာ္ေဆာင္မွဳ  ျဖစ္ပါတယ္….  တုိးတက္ရန္  အတြက္ စာဖတ္ပါ..

စာေပေလ႕လာ ပါ ဆုိရင္  “”ကၽြန္ေတာ္/ကၽြန္မ တုိ႕က ဘယ ္လုိ စာမ်ဳိးဖတ္ရမွာလဲ”” ….””ဘယ္လုိ စာမ်ဳိးက ကၽြန္ေတာ္/ကၽြန္မတုိ႕ကုိ

တုိးတက္ေစမ်ာလည္း”” ဆုိၿပီး  အေမးရိွလာႏုိင္ပါတယ္…

     ဒါကေတာ႕ လြယ္ပါတယ္ …စာမ်ဳိးစုံကုိ ဖတ္ပါ….စာမ်ဳိးစုံမွာ တုိးတက္မွဳ႕ ရိွပါတယ္ လုိ႕ပဲ  ေျဖပါရေစ… ဟုတ္ပါတယ္….စာေရးဆရာ

ေတြကေတာ႕ သူတုိ႕ ေရးခ်င္ ေျပာခ်င္ရာ အေၾကာင္းကုိပဲ ေရးမွာျဖစ္ပါတယ္….ဖတ္ၿပီး( the way the people think.)—လူေတြဘယ္လုိ   စဥ္းစား ေတြးေခၚၾကမလဲ… ဆုိတာကုိ သူတုိ႕ စဥ္းစားေနမည္ မဟုတ္ ပါ …..။ သူတုိ႕ခ်ျပလုိေသာ သူတုိ႕ ေပးလုိေသာ မက္ေဆ႕ခ်္ ကုိသာ  သူတုိ႕ဦးေႏွာက္ရိွသေလာက္ …. သူတုိ႕ အေတြးအေခၚ ရင္႕သန ္မွဳအလုိက္ ခ်ျပၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္…..။

     ဒီလုိ သေဘာတရား ေပါင္းစုံ ပါ၀င္ တဲ႕  စာေရးဆရာ ေပါင္းစုံရဲ႕  စာေတြကုိ ဖတ္ ၿပီး….. စာဖတ္သူက ကုိယ္ပုိင္ အေတြး အေခၚနဲ႕ေကာက္ႏွဳတ္ေတြးေခၚ ဆင္ျခင္ သုံးသပ္ ရမွာ ျဖစ ္ပါ တယ ္… လုိရာယူၿပီး မလုိ ရာကုိ ခ်န္ထားရမွာ ျဖစ ္ပါတယ ္….။

        ဒီလုိ လုပ္ ႏုိင္ဖုိ႕ရာ စာေရးသူ မွာ ကုိယ္ပုိင္ အေတြးအေခၚနဲ႕ အေျခခံ အသိတရား အနည္းငယ ္ထားဖုိ႕လုိပါတယ္… ဘယ္လုိ အသိတရားနဲ႕  အေတြးအေခၚမ်ဳိးရွိေနရမလဲ ဆုိရင္…. စာတစ္ပုဒ္..(သုိ႕) စာတစ္အုပ္ကို ဖတ္ေတာ႕မည္ ဆုိပါက… မိမိ ၏ ရုိးရွင္းမွန္ကန္ ေသာ အသိတရားႏွင္႕ အေတြးအေခၚမွလြဲၿပီး… ဘာကုိ မွ ရင္ထဲမွာ တင္ႀကိဳ မသုိေလွာင္ထားဖုိ႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္…  

               ထုိအတူပဲ””fighting jnstinc “” ဆုိတဲ႕ (တုိက္ခုိက္လုိတဲ႕ မေကာင္းျမင္ဗီဇ..။) ကုိလည္း မထားရိွရပါဘူး… “”free will”” (လြတ္လပ္ေသာ စိတ္ထား။) ႏွင္႕ ဖတ္ရွဳ႕ရပါမယ္… ဒီလုိ ဖတ္ၿပီးေတာ႕ မွ ကုိယ္ဖတ္ခဲ႕ေသာ စာဟာ….ဘာကုိ “”carlyle thomas””  (ကုိယ္စားျပဳ ၊သရုပ္ေဖာ္ခ်က္။) ထားသလဲဆုိတာကုိ မိမိဘာသာ””naturalism”” (သဘာ၀ ၀ါဒ”) နဲ႕ ရွာေဖြ စဥ္းစားရ ပါမယ္…။ ဒါမွသာလွ်င္ စာေရးဆရာရဲ႕””theory”” (သေဘာတရား။) ဆုိလုိရင္းကုိ ကြက္ကြက္ကြင္းအျမင္နဲ႕  မိမိ အသိတရားမွာ ရရွိမွာ ျဖစ ္ပါတယ္…။

 

            “”လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတုိင္း၊ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတုိင္းရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ အဲ႕ဒီ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ လူငယ္လူရြယ္ေတြ အေပၚမွာ

 မူတည္ေနပါတယ္…..။ လူငယ္လူရြယ္ေတြ ကေန႕ ဘာေတြ ေတြးေနၾကသလဲ ….၊ ဘာေတြကုိ လုပ္ေနၾကသလဲ…၊ ဘယ္ေနရာေတြ မွာ သူတုိ႕ရဲ႕ အခ်ိန္အမ်ားစုကုိ  ေပးေနၾကသလဲ…ဆုိတာကုိ ၾကည္႕တတ္ျမင္တတ္မယ္ ဆုိရင္….အဲ႕ဒီလူ႕အဖြဲ႕အစည္း ရဲ႕ အနာဂတ္ကုိ

အတတ္ေဟာကိန္းထုတ္လုိ႕ရေနပါၿပီ…””

 

              အဲ႕ဒါေၾကာင္႕ပဲ  ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္မွာ စုိးရိမ္ေၾကာင္႕ၾက ျဖစ္လာမိတာပါပဲ…ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ဆုိေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းက လူငယ္ေတြ ဒီကေန႕  ဘာေတြကို ေလ႕လာ သင္ယူေနၾကသလဲ….၊ဘာေတြကို  ဖတ္ရွဳ႕ေနၾကသလဲ…၊ ဘာေတြကုိ

ေတြးၿပီး သူတုိ႕ရဲ႕ အခ်ိန္အမ်ားစုကုိ ဘယ္ေနရာေတြမွာ  အသုံးခ်ေနၾကသလဲလုိ႕ ျပန္ၾကည္႕လုိက္တဲ႕ အခါ သိပ္အားရေက်နပ္ေလာက္

စရာ  အေျခအေနကုိ  မေတြ႕ရဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္….။

            အမ်ားစုဟာ အင္တာနက္ဆုိင္ေတြ၊ နက္ေ၀ါခ္ဂိမ္းဆုိင္ေတြ၊ ဗီဒီယုိ ဂိမ္းေတြ၊ အေခြအငွားဆုိင္ေတြ ဘက္ကိုပဲ ေျခဦးလွဲ႕ေနၾကၿပီး

စာအုပ္ဆုိင္ေတြ ဘက္ကုိ  အသြားအလာ အေတာ္က်ဲပါးသြားတာ ေတြ႕ရပါတယ္…။ စာႀကည္႕တုိက္ဆုိတာကေတာ႕ ေနရာတုိင္းမွာ မရွိေသးတဲ႕ အျပင္   စနစ္တက်ရွိၿပီး စာအုပ္စုံလင္တဲ႕  စာႀကည္႕တုိက္မ်ဳိးကလည္း    ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာေတာင္ မေတြ႕ရေသးတဲ႕ အတြက္

ကၽြန္ေတာ္ ထည္႕ၿပီး ေျပာမေနေတာ႕ပါဘူး…။

            ဒါေပမယ္႕ လူငယ္ေတြ စာေပ ေလ႔လာဆည္းပူးမွဳ က်ဆင္းလာတာ၊ အနိမ္႕ဆုံး အပ်င္းေျပ စာဖတ္တာမ်ဳိးေတာင္ မလုပ္ၾကေတာ႔

ဘဲ… ပ်င္းတယ္ကြာ..၊ ဂိမ္းသြားႏွိပ္ရေအာင္..၊ ခ်က္တင္ သြားထုိင္ရေအာင္ ၊ အေခြ၀ယ္ကြာ ဗီဒီယုိ ၾကည္႕ၾကရေအာင္ ဆုိတဲ႕ အေျခအေန မ်ဳိးေတြ ဘက္ကုိ ေရာက္ရတာကုိလည္း  လူငယ္လူရြယ္ေတြကို အျပစ္ျမင္လုိ႕ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး…။ 
      လူငယ္ေတြမွာလည္း ပညာေရး၊ စီးပြားေရးအရ  အခက္အခဲ အက်ပ္အတညး္ေတြ ေတြ႕ေနရတာေတြ ရွိပါတယ္…။ စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္မပါႏုိင္ၾကတာေပါ႔ေလ…။ စီးပြားေရး အဆင္မေျပၾကရွာတဲ႕ လူငယ္လူရြယ္  ဆုိရင္လည္း  စား၀တ္ေနေရး အတြက္ တပင္တပန္း ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားရတာမွာတင္   တစ္ေန႕တာ အခ်ိန္ကုန္ေနၾကရၿပီ ျဖစ္လုိ႕  လြယ္ကူသက္သာတဲ႕ အပ်င္းေျပ အပန္းေျဖမွဳမ်ဳိးေတြကုိပဲ   ေရြးခ်ယ္သြားဖုိ႕ မ်ားပါတယ္..။

 

             စာဖတ္ဖုိ႕ ဆုိတာက်ေတာ႕လည္း  စာအုပ္တန္ဖုိးေတြက ျမင္႕မားလွတဲ႔ အတြက္ ၀ယ္မဖတ္ႏုိင္ၾက ။ စာအုပ္ အငွားဆုိင္ေတြ ကလည္း အငွားခကုိ တုိးၿပီး ယူၾကရ..။ စာအုပ္တန္ဖုိးႀကီး ေကာင္းမြန္ေပမယ္႕ ဖတ္သူ သိပ္မမ်ားလွတဲ႕ စာအုပ္ေတြက်ေတာ႕  ၀ယ္ၿပီး

မတင္ရဲၾက..။ စီးပြားေရး တြက္ေခ် မကုိက္လုိ႕ေပါ႔ေလ…။ အဲဒီလုိ အေျခအေနမွာ စာဖတ္ခ်င္သူေတြအတြက္ အမ်ားႀကီး အခက္အခဲ

ျဖစ္ၾကရပါတယ္…။

             ကြန္ေတာ္တုိ႕ တုိင္းျပည္ရဲ႕ လူဦးေရနဲ႕ ထုတ္ေ၀ၾကတဲ႕ မဂြဇင္း၊ စာေစာင္၊ စာအုပ္ေတြရဲ႕ ဦးေရနဲ႕ ႏွဳိင္းယွဥ္ၾကည္႕မယ္ဆုိရင္  ဘယ္လုိမွ အားရႏုိင္စရာ အေျခအေန မဟုတ္ေသးဘူးဆုိတာကုိေတာ႕ ၀န္ခံၾကရမွာပဲ…အဲဒီ အေျခအေနကေန လြန္ေျမာက္တုိးတက္

လာေအာင္ လုပ္ႏုိင္မွပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းက လူငယ္လူရြယ္ေတြရဲ႕ ဖြ႕ံၿဖိဳးတုိးတက္မွဳဟာ ျပည္႕စုံသန္စြမ္းအားေကာင္းလာမွာ   ျဖစ္သလုိ ..ကၽြန္ေတာ္တုိ႕တုိင္းျပည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး၊စီးပြားေရး၊လွဳမွဳေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မွဳဟာ ျမင္႔မားခုိင္တည္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္..။ 

 

                 ဒီတာ၀န္ကုိ ဒီကေန႕ လူႀကီးေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီျဖစ္တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ အားလုံးမွာ တာ၀န္ရိွေနၿပီျဖစ္တဲ႕အတြက္ တာ၀န္သိစိတ္ရိွတဲ႕သူေတြအားလုံးက ၀ုိင္း၀န္းတာ၀န္ယူ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္….။ ကုိယ္တတ္စြမ္းႏုိင္သမွ် ကုိယ္က်ဳိးမငဲ႕ကြက္ပဲ  ေျပာဆုိစည္းရုံးႏုိင္စြမ္းရိွသူေတြက ေျပာဆုိစည္းရုံး၊ ေရးသားတင္ျပႏုိင္စြမ္းရိွတဲ႕  သူေတြက ေရးသားတင္ျပ ၊ လွဴဒါန္းႏုိင္သူေတြက ရက္ရက္ေရာေရာ လွဴဒါန္းၾကလုိ႕ ေပါ႔ဗ်ာ…။

          

               လူငယ္လူရြယ္ေတြ အေနနဲ႕ သူတုိ႕ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကုိ  ဂိမ္း၊ခ်က္တင္၊ဗီဒီယုိ ေတြမွာပဲ အခ်ိန္ေပး အသုံးျပဳမေနၾကေတာ႕ဘဲ

သူတုိ႕အတြက္ ပစၥဳပြန္အက်ဳိး…အနာဂတ္အက်ဳိးရွိမယ္႕ သုတစာေပ၊ ရသစာေပ ေတြကုိ ဖတ္ရွဳ႕ေလ႕လာတဲ႕ေနရာမွာ ပုိၿပီး အခ်ိန္ေပး

အသုံးျပဳခ်င္စိတ္ရွိလာေအာင္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းသြားၾကမယ္ဆုိရင္…….

 

                  “” စာေပသည္ သင္႕အား ဖေယာင္းတုိင္းကုိ ထြန္းညိွလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္၊ သုိ႕မဟုတ္ ၾကယ္ေရာင္ကဲ႕သုိ႕ လင္းလက္လုိက္

                    ျခင္း ျဖစ္သည္။ စာေပကုိ ခံစားျခင္းသည္ ေနပူစာ လွဳံသလုိ သင္႕ကုိယ္သည္ ေႏြးေထြးလာလိမ္႕မည္…။””

 

                                     လုိ႕  ဆရာႀကီး”” ဒဂုန္တာရာ””…က သူရဲ႕ “”စာေပသေဘာတရား၊ စာေပေ၀ဖန္ေရး၊ စာေပလွဳပ္ရွားမွဳ႕””

စာအုပ္ထဲမွာ ေရးသားေဖာ္ျပထားခဲ႕သလုိ    ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕ လူငယ္ေတြ လင္းလက္ေႏြးေထြးလာႏုိင္ၾကမွာ အမွန္ပါဘဲ…။

 

     အခ်ဳပ္အေနနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေျပာဆုိမွဳကုိ  နိဂုံးခ်ဳပ္ရမယ္ ဆုိရင္  မည္သည္႕စာမဆုိ ဖတ္ပါ….သုိ႕ေသာ္ စာေရးသူ ၏ အာေဘာ္တြင္ ဖတ္သူလုိက္ပါ မနစ္ေမ်ာမိပါေစႏွင္႕…..ထုိ႕အတူပဲ  ကုိယ္႕ဖတ္ေသာစာတြင္းမွကုိယ္႕လုိတာယူၿပီး မလုိတာကုိ ခ်န္ခဲ႕ပါ…။ စာေရးဆရာတုိင္းတြင္…(idealism) စိတ္၀ါဒ …. ကုိယ္စီရိွၾကပါသည္…. ဌင္းတုိ႕၏ စိတ္၀ါဒအလုိက္ေရးသားေသာ စာမ်ား အားလုံးသည္

အမွန္ခ်ည္းပဲ မဟုတ္သလုိ  အမွားမ်ားအားလုံးလဲ  မဟုတ္ပါ…. ဒါေပမယ္႕ မိမိတုိ႕၏ အေတြးအေခၚကုိ ေက်ာ္ခံလုိက္ရသည္ အထိ

စာေရးဆရာမ်ား၏ စာမ်ားကုိ တေသေ၀မတိမ္း လုိက္နာျခင္းအား မျဖစ ္ရန ္တုိးတက္လုိေသာ လူငယ္လူရြယ္တုိင္း သတိျပဳအပ္ ပါသည္လုိ႕    ေျပာရင္း  ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ ေဟာေျပာမွဳ႕ကုိ  နိဂုံးခ်ဳပ္ပါတယ္…။

 

                    

 

 

                                  ကႀကီး။ kyagee13@gmail.com(1.12.2011)

 

Posted in Uncategorized | Tagged | Leave a comment

မွင္စာႀကိဳးမ်ား၏ ျပတ္ဆဲျခင္း အဓိပၸါယ္။

မွင္စာႀကိဳးမ်ား၏ ျပတ္ဆဲျခင္း အဓိပၸါယ္။

              ဒီလမ္းမႀကီးရဲ႕ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ကၽြန္ေတာ္မေမြးခင္ကတည္းက ရိွေနၿပီ  ျဖစ္တဲ႕  ကုကၠိဳပင္ ထြာထြား ႀကီးေတြ အစီအရီ ရိွေနတယ္….။

ခုလုိ    မုိးအကုန္ ေဆာင္းအ၀င္ ကာလေလးမ်ိဳးမွာ ဒီလမ္းေလးေပၚကုိေရာက္ရင္  ေလနဲ႕ အတူ ပါလာတတ္တဲ႕ ဟုိး………အေရွ႕က လယ္ကြင္း စိမ္းစိမ္းေတြ ဆီက  စပါးပင္နံ႔ သင္းသင္းနဲ႕  လမ္းေလးရဲ႕ ေအးျမၿငိမ္ေအးမွဳ႕ ကုိ  ျဖတ္ေလွ်ာက္မိတဲ႕ လူတုိင္း ခံစားမိၾကတယ္…
              လမ္းရဲ႕အေနာက္ဘက္မွာေတာ႕  တျပန္႕တေျပာက်ယ္ျပန္႕တဲ႕ ကုန္းလြင္ျပင္ႀကီး ၾကားကေန   ေကြ႕ေကြ႕ ၀ွိက္၀ွိက္ စီးဆင္းေနတဲ႕ သိပ္မက်ယ္တဲ႕ စမ္းေခ်ာင္းေလးက ဒီလမ္းေလးရဲ႕ အလယ္ကေန အေနာက္ဖက္ကုိ 
ေဖာက္ထြက္ၿပီး တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနတယ္……။

              ဒီကုန္းျမင္႕ႀကီးရဲ႕ အထက္မွာေတာ႕  ကၽြန္ေတာ္ ညေန ဒီလမ္းေလးကုိ ေရာက္လာတဲ႕ အခ်ိန္တုိင္း ကေလးငယ္တစ္ခ်ဳိ႕နဲ႕ လူႀကီးတစ္ခ်ဳိ႕ဟာ  ေဘာလုံးကန္သူ ကန္…..ေကာင္းကင္အထက္မွာ စြန္တုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲသူႏႊဲနဲ႕ 
ဒီကုန္းေျမျပန္႕ေလးဟာ  အေတာ္အတန္ အသက္၀င္  လွပေနတတ္ပါတယ္…..။

     ကၽြန္ေတာ္ ဒီလမ္းေလးကုိလာဖုိ႕အတြက္  ဒီအေနာက္ဘက္က ကြင္းက်ယ္ႀကီးကုိ  မိနစ္ (၄၀)ေလာက္   ျဖတ္ေလွ်ာက္ လာခဲ႕ရတယ္…။
            ဒီလုိ ညေနခင္း အခ်ိန္ေတြဆုိရင္ ဒီလမ္းေလးထက္မွာ တစ္ဖက္က တစ္ဖက္ကုိ သြားတဲ႕လူေတြရိွတယ္……၊ အေညာင္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တဲ႕ လူေတြ ရိွတယ္……၊မိသားစု စုံစုံလင္လင္ နဲ႕ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ 
သားသမီးေလးေတြကုိ  လက္စြဲၿပီး ၾကည္ႏူးရႊင္ ၿပံဳးေနတဲ႕ မိသားစုေတြရိွတယ္……။     
 ေတာက္ဘက္မွာရိွတဲ႕ စက္မွဳ႕ဇုံ ကေန ေျမာက္ဘက္ကုိ အလုပ္ျပန္လာၾကတဲ႕  လူေတြေတြ႕ ရမယ္…။
  ကၽြန္ေတာ္    ဒီလမ္းေလးကုိ ေရာက္လာခဲ႕ ၿပီ ဆုိရင္…..ခႏၶာကုိယ္ထဲကုိ  ဘယ္ကဘယ္လုိ ေရာက္လာမွန္း မသိတဲ႕ ခံစားမွဳ႕ေတြ   ေရာက္ေရာက္ လာတယ္…။
 
            အဲ႕ဒီ အခါမ်ဳိး မွာ လူက ၀မ္းနည္းသလုိလုိ ရင္ဘတ္ထဲမွာ
 တင္းက်ပ္လာသလုိလုိ …..     အရာအားလုံးဘဲ လစ္ဟာသြားသလုိ………ဆုံးရွဳံးခဲ႕ ဖူးတာေတြကုိ ဘဲ  တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း  ျပန္ရလုိက္သလုိလုိ……ခံစားမွဳ႕အစုံကုိ စိတ္မွာ ရုပ္ရွင္ျပကြက္ေတြလုိ  ဖ်တ္ကနဲ ဖ်တ္ကနဲ ခံစားေနရပါတယ္….။
          
             ထိခုိက္လြန္းေအာင္  စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ႕ ဒီခံစားမွဳ႕ေတြ ဟာ လူကုိ တကယ္ ေမာပန္းလြန္းေစပါတယ္….။ ဘာရယ္ေၾကာင္႕ အေျဖရွာ မရေအာင္ ရွဳပ္ေထြးလြန္းတဲ႕  ခံစားမွဳ႕ေတြက  ကၽြန္ေတာ္႕ အတြက္ ဒီလမ္းေလးနဲ႕  ဒီပါတ္၀န္းက်င္ အေပၚမွာ အေျခတည္ ခဲ႕တယ္…။

            
          တစ္ခါတစ္ေလ က်ေတာ႕လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဒီလုိ  ခံစားမွဳ႕ေတြကုိ  ထိတ္လန္႕ လာလုိ႕ ဒီေနရာေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္ ရက္အေတာ္ၾကာ ေမ႕ထားခဲ႕ ဖူးတယ္….။

ဒါေပမယ္႕ …..ကၽြန္ေတာ္သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ …လြမ္းဆြတ္မိလာျပန္တယ္…။ ကၽြန္ေတာ္  ဒီေနရာေလးကုိ တမ္းတမိလာျပန္တယ္…..။  
                                           
    အၿပီးသတ္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ မလြန္ဆန္ႏုိင္စြာနဲ႕ ဘဲ ဒီေနရာေလးကုိျပန္ေရာက္လာခဲ႕ရျပန္ပါတယ္…..။ကၽြန္ေတာ္ ဒီလမ္းေလးေပၚေရာက္လာရင္  ပထမဦး ဆုံး ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ျဖစ္တဲ႕  အမူအက်င္႕က လမ္းရဲ႕ အဆုံးထိ ေရွာက္မယ္       အားခဲၿပီး ကၽြန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္လုိက္တာပါဘဲ…။ 
 
                          ဘယ္ေလာက္ဘဲ      စိတ္က  ဆႏၵေတြ ရိွရိွ  တစ္ကယ္တန္းမွာေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ ေျခလွမ္း (၅၀) ထက္ ပုိမေလွ်ာက္ႏုိင္ခဲ႕ပါဘူး…။
               
        အေတြးထဲကုိမျပတ္ ၀င္လာေနတဲ႕  ခံစားမွဳ႕ အဆင္႕ဆင္႕ေတြကုိ  ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဆုိင္ အံတုၿပီး ဆက္   အာ.. မခံ ႏုိင္ခဲ႕ပါဘူး….။   ေနာက္…ကၽြန္ေတာ္  အရမ္းလည္း ေမာေနမိတတ္ေနတယ္ေလ……။

    ကၽြန္ေတာ္ ဒီခံစားမွဳ႕ေတြကို ရွဳံးနိမ္႕ စြာနဲ႕ဘဲ  ကၽြန္ေတာ္  လမ္းနေဘး ေခ်ာင္းရိဳး   တံတားအုတ္ခုံ ေပၚမွာ   ရင္တုန္တုန္ ႏွလုံးခုန္ခုန္နဲ႕  ေျချပစ္လက္ျပစ္ ထုိင္လုိက္ရစၿမဲပါဘဲ…..။

             အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါပါ…..ၾကာလာေတာ႕လည္း ကၽြန္ေတာ္ အက်င္႕ ျဖစ္ေနပါၿပီ ေလ…..။  ေကာင္းကင္   အထက္မွာ လြင္႕ေမ်ာေနတဲ႕  စြန္ေလးေတြ လုိ     ေအာက္က စြန္ကေလးရဲ႕ သခင္ အလုိက်    ရပ္တည္ေပးေနရတဲ႕ ဘ၀မ်ဳိးကုိ ကၽြန္ေတာ္ မုန္းမိပါတယ္….။     
    တကယ္ဆုိရင္ လြတ္လပ္တဲ႕  ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးရဲ႕
   အထဲမွာ        အတားအဆီး အထုအထည္ မရိွပါဘဲလွ်က္  လုိရာကုိသြားေရာက္ခြင္႕ မရတဲ႕ ဘ၀က……အေတာ္ ရင္နာစရာေကာင္းသလုိ…တုိက္ခုိက္လုိတဲ႕  ဆႏၵ မရိွလား…….ရိွလား…တူညီခ်က္ မယူဘဲ သခင္႕ရဲ႕ တဖတ္သတ္ သေဘာ အလုိေတာ္အတုိင္း     သူတုိ႕ခမ်ာ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ပ်ံသန္းအႏုိင္ယူတုိက္ခုိက္ၾကနဲ႕…..ကုိယ္႕ရပ္တည္ မွဳ႕ တည္ၿမဲေနႏုိင္ဖုိ႕ အတြက္ အာမခံခ်က္ မရိွတဲ႕ သူတုိ႕ ဘ၀ဟာ ဘာမွ မေရရာပါဘူး……။
               ေအာ္ ကုိယ္ပုိင္ ရွင္သန္ခြင္႕ မရတဲ႕ အငွားဘ၀ေတြ ပါလား…………………………..

                        ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းကင္ထက္ေပၚက  ၿပိဳင္ဆုိင္မွဳ႕  တစ္ခုရဲ႕ အဆုံး …အတည္ျပဳ သတ္မွတ္ခ်က္ အဆုံးမွာ…..ေအာင္ျမင္မွဳ႕နဲ႕ ရွဳံးနိမ္႕မွဳ႕  ဒီႏွစ္ခု အသတ္မွတ္ခံ စြန္ကေလး ႏွစ္ေကာင္ ကုိၾကည္႕ရင္းနဲ႕ အလုိလုိ မ်က္ရည္ေတြ ၀ဲလာမိတယ္…….ၿပီးေတာ႕ 
         ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးမိသလား….
        လုိရာကုိေစစားတဲ႕ သခင္႕ရဲ႕ ခ်ည္ႀကိဳးေတြကေန  စြန္႕ခြာလြတ္ေျမာက္သြားတဲ႕ စြန္ကေလးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္က်မိသလား……?

          ဒါမွမဟုတ္  သခင္႕ရဲ႕ ခ်ည္ႀကိဳးမွာ ဆက္လက္တည္ၿမဲ ခြင္႕ ရသြားတဲ႕  စြန္ကေလး အတြက္ မ်က္ရည္ ၀ဲခဲ႕ မိသလား…….?  အၿပံဳးေတြနဲ႕ ဘဲ ဂုဏ္ျပဳေပးခဲ႕ မိသလား………….။
                  

               ကုိယ္႕ကိုကုိယ္ ေတာင္ မေ၀ခြဲ ႏုိင္ေတာ႕ပါ ဘူး…..။

                           စူးကနဲ ထုိး ေအာင္႕လာတဲ႕ ရင္ဘတ္   ဘယ္ဘက္က ခံစားမွဳ႕ တစ္ခ်က္ကုိမ်က္နွာေလး မဲ႕ သြားေအာင္ ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္ ခံလုိက္ရ၏…….။ မၾကာမၾကာ ခံရၿမဲ ျဖစ္တဲ႕ ဒီလုိ ခံစားမွဳ႕ က ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ႕  နည္းနည္းေလး  ပုိ ျမင္႕ လာသလုိဘဲ……..။
                 လက္မွာ ပါတ္ထားတဲ႕  ေမေမ  ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အသက္(၁၄) ႏွစ္ ေမြးေန႕က  ၀ယ္ေပးခဲ႕တဲ႕ နာရီေလးကုိ  ငုံၾကည္႕ မိလုိက္ေတာ႕………နာရီ လက္တံမ်ားက ကၽြန္ေတာ္ ျပန္သင္႕ သည္႕  အခ်ိန္ထက္ အေတာ္အတန္  ေက်ာ္ေနၿပီ ဆုိတာ ကို သတိေပးေနၾက တယ္….။  
                  
                                    ကၽြန္ေတာ္  ျပန္ရေတာ႕ မယ္ ..။  ဟုိး….  လမ္းေလး တစ္ဖက္က ကုန္းျမင္႕ျမင္႕    ေပၚမွာ  ရိွတဲ႕  ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အိမ္ေသးေသးေလးကုိ  ျပန္ရေတာ႕မယ္…..။ ဒီအခ်ိန္ဆုိ ေမေမ ကၽြန္ေတာ္ ကို စိတ္ပူေနၿပီလား..မသိဘူးေနာ္…။

                               ဒီလမ္းေလး ထက္မွာ မႏွစ္က  ေဖေဖနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္  လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ႕ ဖူးတယ္….။  ကၽြန္ေတာ္က ေဖ႕ေဖ႕ အားကုိးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္သြားခ်င္တဲ႕ ဒီလမ္းေလးရဲ႕ အဆုံးကုိ  သြားမယ္ေျပာေတာ႕ …… .ေဖေဖကဘဲ…
                           

          ဒီေနရာ…ဒီ အုတ္ခုံေလးရဲ႕ ေရွ႕က  လမ္းထက္မွာ     ကၽြန္ေတာ္ကုိ အဓိပၸါယ္ရိွတဲ႕ မ်က္လုံးေတြနဲ႕ ၾကည္႕ၿပီး  

               “”သားေလးရယ္…ေနာက္ေန႕မွ သြားၾကမယ္ေနာ္…ခု…သားေလး ေမာေနၿပီး…ေလ””   တဲ႕…..

                     အဲဒီ႕လုိေျပာခဲ႕တဲ႕ ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ္ကုိ  ေျပာခဲ႕တဲ႕  အတုိင္း ေနာက္ေန႕ ဆုိတာကုိ  ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ သတိတရနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ သြားခ်င္တဲ႕  ဒီလမ္းေလးရဲ႕ အဆုံးကုိ သြားႏုိင္ဖုိ႕  မဖန္တီး ေပးခဲ႕ ပါဘူး…။
ေဖေဖ ေျပာတဲ႕ “ေနာက္ေန႕..” ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ ေဖေဖ……..

                                    ေဖေဖ ဂတိ မတည္ ဘူး ေဖေဖရာ……………………………….

          

                            အေမွာင္တစ္စ တစ္စ တုိး ၀င္လာတဲ႕ ဒီေလာကႀကီးကေန ကၽြန္ေတာ္ ဒီေနရာ ဒီလမ္းေလးကေန  ထြက္ခြာ သြားသင္႕ ၿပီ ဆုိတာကုိ  လမ္းကေလးက သူ႕ အမူအရာေတြနဲ႕  သိသိသာသာ ေလး သတိေပးေနတယ္…။

          ကၽြန္ေတာ္ ဒီေနရာေလးကုိ ေရာက္ၿပီး ျပန္ခါနီး အခ်ိန္တုိင္း လုပ္ေနၿမဲ ျဖစ္တဲ႕….အလုပ္ေလး တစ္ခု ကုိလုပ္ရဦးမယ္……။
      အုတ္ခုံေလးရဲ႕ ေနာက္က ေရေတြ အၿမဲစီးေနတဲ႕ ေခ်ာင္းေလးထဲကုိ ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ာကင္အကၤ ်ီ အိတ္ထဲက ေမေမ မသိေအာင္ ၀ွက္ယူလာခဲ႕တဲ႕  ေဆးျပားေလးေတြကုိ  ကၽြန္ေတာ္ အားရေက်နပ္စြာ ၿပံဳးၾကည္႕လုိက္ၿပီး စမ္းေခ်ာင္းေလး ထဲကုိ ျပစ္ခ် လုိက္တယ္….။
 
                            
                               “”ပလုံ……ပလုံ..”” ဆုိတဲ႕ အသံေလးနဲ႕ ေရစီးမွာ  ေ၀႔ကာ၀ဲကာ နစ္ျမဳပ္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားတဲ႕  ေဆးလုံးေလးေတြကုိ  ေနာက္ဆုံးေသာ ၾကည္႕ျခင္း မ်ဳိးနဲ႕  ကၽြန္ေတာ္  ၾကည္႕လုိက္တယ္….။

       ဟုတ္တယ္ ….သူတုိ႕ကုိ  ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း မုန္းတာဘဲ……………..။  သူတုိ႕ဟာ ဘာနဲ႕တူသလဲ ဆုိေတာ႕ သခင္႕ အလုိက် ေကာင္းကင္က စြန္ကေလးေတြကုိ   လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းခြင္႔ မေပးဘဲ ခ်ည္ေႏွာင္ တုိက္ခုိက္ခုိင္း

ေနတဲ႕ ခ်ည္ႀကိဳးေတြနဲ႕ တူတယ္…….
                          
          စူးကနဲ…စူးကနဲ…မျပတ္ေအာင္႕လာတဲ႕ ရင္ထဲက ခံစားမွဳ႕ကုိ  အံတင္းတင္း ႀကိတ္ၿပီး ႀကိတ္မွတ္ခံစားရင္း  ကၽြန္ေတာ္ ထရပ္လုိက္တယ္……။  ဒီတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ မပုိင္တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဘတ္ထဲက ခံစားမွဳ႕ေတြက   အေတာ္ ဆုိးဆုိးကုိ  ျပင္းထန္လာတယ္…….။ မ်က္လုံးေတြက ျပာေ၀ ေနာက္က်ိ လာတယ္….။
 
                                      
                                       အသက္ကုိ ပါးစပ္ က တစ္ခ်က္ ခပ္၀၀  ရွဳ သြင္းလုိက္တဲ႕  အခ်ိန္မွာ အဆမတန္ ထုိးေအာင္႔ လာတဲ ခံစားမွဳ႕နဲ႕အတူ    မ်က္လုံးထဲမွာ ျမင္လုိက္တာက…
      ေမေမ႕ အနားကေန ေဖေဖ႕ ေနရာ ကုိ  ၀င္ယူၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ကုိ အၿမဲ ဆူပူေနတဲ႕ လူႀကီးမ်က္ႏွာရယ္…..     
      ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ပါးခ်ဳိမ္႕ေလး ေပၚေအာင္ ၿပဳံးတတ္တဲ႕ ေဖေဖ နဲ႕တူတဲ႕ ညီမေလး မ်က္ႏွာေလးရယ.္……….    

     ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တုိင္  မေရာက္လာလုိ႕ စိတ္ပူေနမယ္႕  ေမေမ႕ မ်က္ႏွာရယ္……..
           
                     ေနာက္ဆုံး အႀကိမ္ စူး ခနဲ  ထုိးေအာင္႕ သြားတဲ႕ ရင္ဘတ္ကခံစားမွဳ႕နဲ႕  အတူ ျဖတ္သန္းသူ မရိွေတာ႕တဲ႕  ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တဲ႕လမ္းကေလးကုိေငး အၾကည္႕  လမ္းကေလးရဲ႕  ဟုိး……….တစ္ဖက္  ခပ္လွမ္းလွမ္း ကေန  ေဖေဖ ကၽြန္ေတာ္ ဆီကုိ  တစ္လွမ္းခ်င္း  ေရွာက္လာေနတာကုိေတြ႕ လုိက္ရတယ္……..။

                     ေဖေဖ က ကၽြန္ေတာ္႔ ကုိ တစ္စုံတစ္ခု ကုိ လွမ္းေျပာၿပီး ……………ကၽြန္ေတာ္ သြားခ်င္တဲ႕ ဟုိး………လမ္းေလး တစ္ဖက္ရဲ႕ အဆုံးရိွတဲ႕ ဘက္ကုိ လက္ညွဳိးထုိးျပေနတယ္………..။

       ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ ေျခ ႏွစ္ဖက္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္႕ထားႏုိင္စြမ္း ကင္းမဲ႕စြာနဲ႕   အားေလ်ာ႔ လုိက္ရတဲ႕ခဏမွာ….     ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ရပ္တည္ႏုိင္မွဳ႕ေတြ အားလုံး ဟာ  အုတ္ခုံေလး ေဘးမွာ   ေခြ ကနဲ  အဆုံးသတ္သြားေစခဲ႕ပါတယ္…။

ဒီ အခ်ိန္မွာ……………………………………..

                  ေဖေဖ႕ ေျခဖမုိး ျဖဴလွ်လွ်  ေလး ကၽြန္ေတာ္ အနားမွာလာ ရပ္ေနတာကုိ ေ၀း၀ါးေနတဲ႕ အျမင္ေတြ ၾကားကေန ျမင္လိုက္ရပါတယ္………………

                                                    အဲ႕အခ်ိန္မွာပဲ …………………………………………..

                  ဟုိး……….ေကာင္းကင္မွာ သူႏုိင္ ကုိယ္ႏုိင္  သခင္႕ရဲ႕  အလုိက် တုိက္ခုိက္ေနတဲ႕ စြန္ကေလး ႏွစ္ေကာင္ ဟာ…….တုိက္ဆုိင္ လြန္စြာနဲ႕ ဘဲ ၿပိဳင္တူ ဆုိသလုိ….ေကာင္းကင္ထဲမွာ ခ်ည္ႀကိဳးေတြကေန လြတ္ေျမာက္ သြားၾကပါတယ္….။
           
                      ေလအဟုန္ထက္မွာ  တစ္ဆင္႕ ျခင္း……တစ္ဆင္႕ျခင္း…………..လြင္႕ကာ….လူးကာနဲ႕ စြန္ကေလး  ႏွစ္ေကာင္ဟာ… ဟုိး…………လမ္းေလးရဲ႕ တစ္ဖက္စြန္း…..မုိးတိမ္တုိက္ေတြ  ၾကားထဲကုိ  ေလဟုန္ ပင္႕လုိ႕    ေမ်ာလြင္႕ သြားၾကတယ္………….။
   
                

           တျဖည္းျဖည္း  အေရာင္ေတြ ေျပာင္းလာတဲ႕  အာကာျပင္ႀကီးဟာ …………… မွိတ္တုပ္ မွိတ္တုပ္  ၾကယ္ကေလးေတြ  ထြက္လုိ႕ ေလာက ကမာၻေျမ   အေပၚ………… ညဆုိတာကုိ  ဖန္တီးေပးေန ပါတယ္…….။

      ကုန္းျမင္႕ျမင္႕  ဟုိတစ္ဖက္က….  ဓါတ္မီးေရာင္  တ၀င္း ၀င္း နဲ႕ ဒီလမ္းေလး ဘက္လာေနတဲ႕  လူအုပ္ၾကားက  အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦး ရဲ႕  မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ဗလုံးဗေထြး  စကားသံေတြ ကေတာ႕…………ဒီလမ္းေလးေပၚေရာက္ တဲ႕ အခ်ိန္မွာ………………………………တိက်တဲ႕အဓိပၸါယ္  တစ္ခုကုိ ျမင္ေတြ႕ရေတာ႕ မွာပါ…………….

               ေကာင္းကင္ထဲကုိ     လြင္႕ပါ သြားတဲ႕  စြန္ေလးႏွစ္ေကာင္ ကေတာ႕……………..
     ဟုိး…………………ေကာင္းကင္   ေမွာင္ေမွာင္ ထဲကေန     ျမင္႕သထက္ ျမင္႕…………………လြင္႕ သထက္ လြင္႕….ကာ……………………

                            မွိတ္တုပ္  မိွတ္တုပ္  ၾကယ္ကေလးေတြဆီ……………………….   လက္ခ်င္းတြဲ လုိ႕ ခရီးေတြဆက္ႏွင္ေနမလားဘဲ…………………………………။                                          ။ 

                                                                                                                                   kyagee13@gmail.com(20.3.11)

Posted in Uncategorized | Tagged | Leave a comment

၀ႆန္အိပ္ခ်ိန္…။

 

 

ေတာင္တရုိး  ေလခုိးလုိ႕

ေျမာက္မုိးဆီ…ခ်ီ………

တိမ္ပန္းခ်ီ  ေမွာင္သီကာ

ေရာင္နီ  ေ၀းရေပါ႔……..

 

ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ကယ္  မုိးသယ္ေလ…သင္႕ရာတေက်ာ

ဘယ္၀ယ္ေျခ  အေနတည္သည္   ေျဖမရ……

ဖြဲ ျပန္ရ……..

သည္း ျပန္ရ….

စဲ  ျပန္ရ…..

ခါးလွေပါ႔  ငါ႕အလွ မုိးေျကြ……

ထားရာေန  တိမ္ညႊန္႕ေျခြရာ    …..

ေပးဆပ္ကာ  ေလသာရာ (ငါ) သည္းရပါ၏

(သုိ႕မွတစ္ျပန္..။)

ေျမာက္ေလဆန္  ေလညွင္းထန္လုိ႕

ေတာင္သုိ႕သာ   ငါျပန္ရပါေပါ႔…

ပင္လယ္ေသ  မုိးသေႏၥေျမက်

ေဆာင္းႏွင္းေ၀  တိမ္အိပ္ခ်ိန္မွာ (လ)

ဥတုရယ္ ပိတ္ကာ….

မုိး…………မုိး ဆိတ္ရေပါ႔……..။                    ။

 

 

                                          ကႀကီး။kyagee13@gmail.com(5.9.11)

Posted in Uncategorized | Tagged | Leave a comment

အကၡရာတစ္လုံး၏ အတၳဳပၸတၱိ…။

အကၡရာတစ္လုံး၏ အတၳဳပၸတၱိ…။

 

 

 

                     လမသာတဲ႕ညေတြ……ၾကယ္ေရာင္ဖွ် လမုိက္ညေတြ…..မုိေဖ်ာက္ေျကြက်တဲ႕  မုိးညေတြ……..ႏွင္းျမဴေတြရစ္သုိင္း

အေအးလွဳိင္းျဖစ္တဲ႕ ေဆာင္းညေတြ……… ေခၽြးတၿပိဳက္ၿပိဳက္က် အိပ္ရာခင္းတြန္႔ေျကမႊေစတဲ႕ ေႏြညေတြ……….။

 

                     အဲဒီညရဲ႕မ်ားရဲ႕ ပုံရိပ္ဗီဇေတြမွာ  ေဆးေပါ႔လိပ္တစ္ရွဳိက္…..အဖန္ေရတစ္က်ဳိက္နဲ႕  သူေပွ်ာ္ပါးခဲ႕တယ ္…။ အိမ္မွာခ်ိတ္ထားတဲ႕  တုိင္တပ္နာရီတစ္လုံးရဲ႕  ပုံျပသေကၤတေတြကုိ သူခါးသီးစြာနဲ႕  စြန္႕လႊတ္ထားခဲ႕တယ္…….။

                      မနက္ျဖန္တုိင္းမွာ ရွိတတ္တဲ႕ ဒႆနေတြကုိ  ဒီလုိညနက္ေတြထဲမွာ   အေတြးေတြတိမ္တစ္ခ်က္……နက္တစ္ခ်က္နဲ႕  သူ   သုံးသပ္ခဲ႕တယ္……။  ညတစ္ညရဲ႕ တိတ္ဆိတ္ျခင္း ပင္ကိုဗီဇေတြထဲမွာ…..သူအရာအားလုံးကုိေမ႕လုိ႕ စကားလုံးေတြအတြက္ သူရူးသြပ္ခဲ႕တယ္…..။

                     ကာရန္ေတြျပထားတဲ႕ နိမိတ္ပုံေယာင္ စာအစုအေ၀းေတြကုိ   ေငးၾကည္႕ေနတဲ႕ သူ႕မ်က္၀န္း ညိဳညိဳေတြဟာ….ေလာက

ရဲ႕  မာယာအသြင္ျပေတြကုိလည္း လြန္ဆန္ခဲ႕တယ္…..ပကာသန မ်က္ႏွာေတြရဲ႕ မာနေထာင္လႊားမွဳ႕ေတြကုိလည္း  သူလ်စ္လ်ဳရွဳ႕ႏုိင္ခဲ႕

တယ္….သူ႕အတြက္ မလုိအပ္ေတာ႕တဲ႕ ေမတၱာတရားေတြကုိ  သူက ရံဖန္ရံခါမွာ အသုံးမ၀င္ေတာ႕တဲ႕  ပစၥည္းတစ္ခုလုိ  သူ႕အေ၀းမွာ

တြန္းဖယ္ထားတတ္ေပမယ္႕…..ဘ၀မွာ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ်မက  သူေၾကကြဲတတ္လာရျပန္ေတာ႕လည္း…..သူ ဒီေမတၱာတရား ရဲ႕ ေအးျမ

မွဳ႕ေတြကုိ  ျပန္ေတာင္းတလုိ႕ လာတတ္ျပန္ပါတယ္…..။

                 သူျဖတ္သန္းလာတဲ႕ ဥတုရာသီေတြရဲ႕ ညက္ေညာမွဳ႕တခ်ဳိ႕မွာ  သူဟာ ဘ၀အတြက္ တစ္စုံတရာ ကုိတည္ေဆာက္ခဲ႕တယ္ …. ပ်က္သုန္းခဲ႕တယ္…..မ်က္ရည္ေတြေခၽြ တိတ္တိတ္ကေလး ငုိခဲ႕ဖူးတယ္…..ေပွ်ာ္လဲ ေပွ်ာ္ရႊင္ခ႕ဲဖူးတယ္….။

                ဒါေပမယ္႕  ပုံေသကားခ် စည္းမ်ဥ္းထားလုိ႕မရတဲ႕  ဘ၀ရဲ႕ ပုံျပအမွားေတြကုိ  သူေတြ႕ရဖန္ မ်ားလာတဲ႕ အခါက်ေတာ႕

သာမန္လူသားတစ္ဦးရဲ႕  ခႏၶာေဗဒနဲ႕ တည္ေဆာက္ထားတဲ႕ သူ႕ကုိယ္တြင္း ကိန္းေအာင္းသ႑န္ေတြဟာ….သဘာ၀နဲ႕ ဆန္႕က်င္ၿပီး

ေအးခဲမာေက်ာလုိ႕ လာခဲ႕ပါတယ္….။

 

               အဲဒီ႔အခါမွာ သူဟာခက္ထန္လုိ႕လာတယ္……စကားလုံးေတြရင္႕ေရာ္လာတယ္…..ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ႕ေနတဲ႕ သူ႕ အယူအဆေဟာင္းေတြဟာလည္း သူ႕ဘ၀မွာ ျပန္လည္ရွင္သန္ ထေျမာက္လာခဲ႕ပါတယ္ …….. သီးျခားခြဲထြက္လာတဲ႕ သူ႕သီအုိရီနဲ႕….

သူ႕အမူအရာေတြဟာ   သူ႕နေဘးနား ၀န္းက်င္မွာရွိတဲ႕ ပုံသ႑န္မွားလူတခ်ဳိ႕ အတြက္ေတာ႕ အသုံးတည္႕စရာ စုိးစဥ္းမွ် မရိွတဲ႕  လူ

တစ္ေယာက္ရဲ႕ မူျပအရည္အခ်င္းေတြ  ျဖစ္ေနႏုိင္ခဲ႕ေပမယ္႕………သူ႕အေတြးနဲ႕ ခံစားခ်က္ ျဖစ္တည္မွဳ႕ မူပုိင္ခြင္႕မွာေတာ႕ တရားမွ်တ လြတ္လပ္လုိ႕  အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္းရာ သီးျခားကမာၻတစ္ခု သူတည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ႕ပါတယ္…..။

 

             သူဟာ တရံတဆစ္မွာ  ဘ၀ဆုိတဲ႕  ပုံေသထုဆစ္ပုံေဖာ္ထားရာ အမွန္မရွိေသာ အတၱပ်ဳိးခင္းေတြ အတြက္ သူ ေနေရာင္ ၾကမ္း

ရွရွေတြမွာ   လမ္းၾကမ္းေတြကို နင္းျဖတ္ခဲ႕တယ္……ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖုံးေတြနဲ႕  သူ လုံးေထြးခဲ႔ရတယ ္…. ဆႏၵေတြနဲ႕   ေျပာင္းျပန္ လက္ခံရတဲ႕  လူ႕ဘ၀ရဲ႕ အေလွးအမႊား  စိန္ေခၚဆက္ဆံမွဳ႕ေတြကုိ   သူအခါခါ ရြံမုန္းလြန္းလုိ႕  သူႀကံဳေတြ႕လာရမယ္႔  မနက္ေတြကုိ

ေရွာင္ဖယ္ခ်င္ခဲ႕တယ္……။   ဒါေပမယ္႕  ရုန္းထြက္လုိ႕မရတဲ႕ ဘ၀ေပၚဘ၀ထပ္ ေပးဆပ္မွဳ႕ အတြက္  သူ ၀တၱရားယဥ္ကုိ စီးနင္းလုိ႕

သူ မရင္းႏွီးလုိေသာ မနက္ေတြကုိ  ေရွာင္လႊဲမရစတမ္း ရင္ဆုိင္ခဲ႕ရတာပါပဲ…….။

           ထုိးႏွက္ခ်က္တုိင္းရဲ႕ ျပင္းအားေတြအလုိက္ စိတ္ရဲ႕တန္ျပန္သက္ေရာက္မွဳ႕  သေဘာေတြအရ… သူယိုင္နဲ႕ၿပိဳလဲခ်င္လာတဲ႕ အခါ

တုိင္း   သူလက္ခံယုံၾကည္ထားတဲ႕  သူ႕စာေပ…… သူ႕အေတြးအေခၚ…… သူ႕မာနေတြနဲ႕ ေလာကရဲ႕ ဒဏ္ေတြကုိ ေျခကန္လုိ႕ ေတာင္႔ခံ

ႏုိင္ခဲ႕ပါတယ္….။  ေန႕တစ္ေန႕ရဲ႕  ပုံျပအမွားေတြထဲက တစ္ဖက္လွပကာသန ရဲ႕ မူးေနာက္ရီေ၀ေသာ ခံစားမွဳ႕ေတြ ပိုင္ဆုိင္လာရတဲ႕

အခ်ိန္တုိင္း သူဘာလုပ္ခဲ႕သလဲ…ဆုိလွ်င္      ရလုိမွဳ႕ကင္းတဲ႕ အေတြးကုိ  ျဖန္႕ခင္းၿပီး….. ကဗ်ာေတြရဲ႕ ေျခရင္းကုိ  သူ႕အေတြးအေခၚ

ေတြ  သြတ္သြင္းလုိ႕ ထားခဲ႕တယ္….။

           အဲ႕ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔အနားမွာ  မာယာဆုိတာလည္း မရိွဘူး….။ ေအာ႕ႏွလုံးနာေလာက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ႕  ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖုံး ဆုိ

တာေတြလည္း  မရွိဘူး…။ ရွိေနတာေတြက  စကားလုံးဓါးေတြနဲ႕ နိမိတ္ပုံေယာင္ျပထားတဲ႕  ကဗ်ာေတြပါဘဲ….။

          ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းေလာက္တဲ႕  သူပုိင္နာရီ အခ်ိန္ေတြထဲမွာ  သူဟာ လူးလြန္႔မိန္းေမာေတြေ၀ လုိ႕ အရာအားလုံးကို တစ္ခါတစ္ရံ

မွာ  အသိလြတ္ေပွ်ာ္ပါးမွဳ႕ေတြနဲ႕  ရႊင္လန္းေနမယ္……။ ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြရဲ႕ ထုံထုိင္းရီေ၀မွဳ႕ မွဳိင္းေတြၾကားမွာ သူ အခ်ိန္ေတြကုိ ေက်ာ

ေပးဆန္႕က်င္လုိ႕ ……. ညနာရီေတြနားမွာ  မင္းသားတစ္ပါးလုိ ခစားၿပီး   သူ႕နံပါးကေန ညေတြ  ရင္႔ေရာ္ယိုယြင္း စြန္႕ခြာသြားသည္ အထိ  ကဗ်ာနဲ႕ ကဗ်ာၾကားမွာပဲ  သူရွိေနခဲ႕ပါတယ္…..။

         

            တကယ္ဆုိရင္…….

            ေ၀ါဟာရ ျကြယ္လြန္းလွတဲ႕  လူတခ်ဳိ႕ရဲ႕  မ်က္ႏွာေပၚက မာယာလြန္း အၿပံဳးေတြကုိ  ႏွစ္သက္ရတဲ႕ ဘ၀ထက္…….ေပးမလုိနဲ႕

ျပန္ျပန္ ယူသြားတတ္တဲ႕ သံေယာဇဥ္တရားေတြရဲ႕ စစ္သည္ေတာ္ေတြကုိ အားမနားပ ဧည္႕ခံေနရတာထက္…….ေဆးေပါ႔လိပ္တစ္ရွဳိက္၊

အဖန္ေရတစ္က်ဳိက္၊ ကဗ်ာတစ္ပုိဒ္ နဲ႕ နိမိတ္ပုံေယာင္ေတြရဲ႕ ဆင္႕ေခၚဆုိမွဳ႕ေတြ ၾကားထဲ  ဖိအားမပါပဲ…… အထီးက်န္လုိ႕  ေမ်ာလြင္႕ပါ

သြားျခင္းသာ  သူ႕အတြက္ အေကာင္းဆုံးေသာ ေအးခ်မ္းရာ ဘ၀တစ္ခု ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔ပါဘဲ….။

 

          အဲ႕ဒီေတာ႕  သူဟာ ေသျခင္းတရားရဲ႕ အပါးေတာ္ ခစားျခင္း ခရီးစဥ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ကဗ်ာေတြေကာက္လုိ႕ အထီးက်န္ျခင္း

ေတြကုိ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ၿပီး  ရွည္လွ်ားလွတဲ႕  ညမ်ားမွာ လူးလြန္႕ခဲ႕တာ  ဘာဆန္းေတာ႕မလဲ …….။

          ေနာက္ၿပီး…. သူဟာ “ကဗ်ာဆရာ” တစ္ေယက္လည္း  ျဖစ္လုိ႕လာခဲ႕ၿပီေလ…..။

      

          နာက်င္မွဳ႕တုိင္းဟာ   စကားလုံးတုိ႕ ျဖစ္ေစရမွာေပါ႔ …….။

          သူ႕လက္က  ပန္းတုိ႕   ပြင္႕ေစရမွာေပါ႕……..။

 

 

 

                                                                                       ကႀကီး။(4.9.2011)(00း55 AM)

                                                                                       raven.kagyi13@gmail.com

          

Posted in Uncategorized | Tagged | Leave a comment

မသိဘူး…။

မသိဘူး…။

 

 

“”သိသလား…???????????  “”

မသိဘူး…..

“”သိတာကုိ  သိသလား…?????????   “”

မသိဘူး

“”မသိတာကုိ  သိသလား…???????????  “”

မသိဘူး

“”မသိဘူး ကုိေကာ သိသလား…???????????  “”

မသိဘူး

“”မသိဘူးလား…???????????  “”

မသိဘူး

………

“”ဟူး””!!!!!!!!!!!!!!!!!!

မင္း ဘာကုိ သိသလဲ….?

……..

“”မသိတာကုိ  မသိဘူးလုိ႕ သိေနတယ္…””

ဒါေပမယ္႕….။

“”မသိတာကုိ မသိဘူးလုိ႕ သိေနတာကုိလဲ…

“”မသိဘူး…..””

မသိဘူးဆုိတာ….. မသိဘူးပဲ…””

မသိဘူးဆုိတာလဲ  မသိဘူးပဲ…..””

အဲေတာ႕….မသိပါဘူး  “”မသိဘူး””….

   ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ  “”မသိပါဘူး”” ခင္ဗ်ာ…….။

 

 

 

                                            ကႀကီး။(11.11.11)(5း05pm) raven.kagyi13@gmail.com

Posted in Uncategorized | Tagged | Leave a comment

ပွ်ပွ်ခ်ီ………။

ပွ်ပွ်ခ်ီ………။

 

 

အလင္းစ  အျပ ;;;;;;;; အခ်

ျပတ္ေရြ႕ နာရီသံ  ခ်က္ခ်က္ထုိး

မနက္ခုိတုိ႕  ျမဴလုိေ၀……………..

 

အခ်ိန္ေျခ  ကမ္းလင္႕ ရည္ရြယ္ရာ

ေျခဖမုိး   ဦးေခါင္း  ဖ်တ္ဖ်တ္ခါ

ပူပန္ေသာက  ရုန္းကန္လွဳပ္ရွား…………

 

ဥဒဟုိ   ေျပးလႊား “””””””” စုန္ဆန္

တမြန္းတည္႕  ေန႕ေျပာင္း  ဆူပြက္ပူ

ရင္  ႏွဳတ္ခမ္း  ၀မ္းတုိ႕ဟာ…….

လမ္းမသာေသာ  ကဗ်ာသည္…….

 

ေဂၚရာေနာက္စြန္း  တစ္ေန႔ယြန္း သူရိန္ကြယ္

အလင္းငယ္  ဖယ္အေရြ႕

ပိန္းပိတ္ေမွာင္ ေဆာင္သယ္ညည္႕

ငွက္ငယ္  ခုိနားသစ္ထက္  အိပ္တန္းျပန္

တစ္ေန႕ဆန္  ညအစုန္  စကားလုံးပုံေဘး……

ႏြမ္းေလ်ာ႕ျပန္  ဒဏ္ရာဆုိးနဲ႕

ကဗ်ာသည္ ေက်ာငယ္ခ်

မွန္းေမွ်ာ္စ အသြင္လွမယ္႕ မနက္ျဖန္……

…….

ပန္းေခၽြလုိ႕ ေလ၌ေမ်ာ  ရနံ႔ေတြေပါမယ္႕  မနက္ျဖန္…..

ၾကယ္ေျကြ  ေကာင္းကင္ထက္   ငါ႕ကဗ်ာတုိ႕  ေ၀မယ္႕  မနက္ျဖန္……..

မ်က္ခြံမိွတ္လွ်က္  ႀကိဳလင္႕ခက္သည္႕ မနက္ျဖန္…..

သုိ႕သည္မွသီ,,,,,,,,,, ပွ်ပွ်ခ်ီ….မွသီ ပွ်ပွ်ခ်ီ……………။                            ။

 

 

 

 

                                                      ကႀကီး။(20.11.2011)raven.kagyi13@gmail.com

Posted in Uncategorized | Tagged | Leave a comment

ကေ၀သြယ္ႀကိဳး….။

ကေ၀သြယ္ႀကိဳး….။

 

 

မ်က္ခြံအဟ  အလင္းျပလုိ႕

မုိးေသာက္က်သည္႕

မေန႕ကသိေသာ  ဒီမနက္ျဖန္…….

 

ပန္းေလအစ  ၀တ္ရည္က်

ရန႔ံေလလူး   ျဖားေယာင္းျမဴးလုိ႕

၀တ္မွဳန္သယ္  ေရႊပိတုန္းငယ္   နယ္က်ဴး……….

ေရာင္၀ါထူး ေစ႕…….

 

အေႏြးစ  ဓါတ္ျပ   အေမွာင္ဖယ္  တည္ေရြ႕

မ်က္၀န္းေရွ႕ တည္ဖြဲ႕စြန္း ေရာင္၀ါအရိပ္ဖြဲ႕

ေလယိမ္း ရြက္ရုိးကုိင္း………

ေလသဲ႕,,,,  က်ဴလွဲ႕ေပါ႔ ,,,, ရနံ႕ပန္းေမႊး

ေႏြးလွေပါ႕   အေအးကြယ္  ဒီအလင္း

မရွင္းပ  ျမဴေရာင္…….

 

ပန္း……ေလ….လူ….၀တ္ရည္….ပိတုန္း

မ်က္၀န္းဆုံး နာရီ အခ်ိန္ေပ်ာ္ပြဲဖြဲ႕,,,,,

ေႏြရက္…..မုိးည…..ေဆာင္းႏွင္းပ၀ါလွ

တရံတဆစ္ခါး   ဘ၀အိမ္သည္

တြဲလက္ဖယ္  သီရက္ေပါ႔….

ေငြမ်က္ရည္ ,,,,  ဆုိေတး ေ၀လုိ႕

ေခၽြေလဦး…… ခံစားမည္႕,,,,    သည္႕ကေ၀ႏြယ္ ႀကိဳး………………။

 

 

 

 

                                                       ကႀကီး။(22.11.2011)(5း30pm)raven.kagyi13@gmail.com

Posted in Uncategorized | Tagged | Leave a comment