အကၡရာတစ္လုံး၏ အတၳဳပၸတၱိ…။

အကၡရာတစ္လုံး၏ အတၳဳပၸတၱိ…။

 

 

 

                     လမသာတဲ႕ညေတြ……ၾကယ္ေရာင္ဖွ် လမုိက္ညေတြ…..မုိေဖ်ာက္ေျကြက်တဲ႕  မုိးညေတြ……..ႏွင္းျမဴေတြရစ္သုိင္း

အေအးလွဳိင္းျဖစ္တဲ႕ ေဆာင္းညေတြ……… ေခၽြးတၿပိဳက္ၿပိဳက္က် အိပ္ရာခင္းတြန္႔ေျကမႊေစတဲ႕ ေႏြညေတြ……….။

 

                     အဲဒီညရဲ႕မ်ားရဲ႕ ပုံရိပ္ဗီဇေတြမွာ  ေဆးေပါ႔လိပ္တစ္ရွဳိက္…..အဖန္ေရတစ္က်ဳိက္နဲ႕  သူေပွ်ာ္ပါးခဲ႕တယ ္…။ အိမ္မွာခ်ိတ္ထားတဲ႕  တုိင္တပ္နာရီတစ္လုံးရဲ႕  ပုံျပသေကၤတေတြကုိ သူခါးသီးစြာနဲ႕  စြန္႕လႊတ္ထားခဲ႕တယ္…….။

                      မနက္ျဖန္တုိင္းမွာ ရွိတတ္တဲ႕ ဒႆနေတြကုိ  ဒီလုိညနက္ေတြထဲမွာ   အေတြးေတြတိမ္တစ္ခ်က္……နက္တစ္ခ်က္နဲ႕  သူ   သုံးသပ္ခဲ႕တယ္……။  ညတစ္ညရဲ႕ တိတ္ဆိတ္ျခင္း ပင္ကိုဗီဇေတြထဲမွာ…..သူအရာအားလုံးကုိေမ႕လုိ႕ စကားလုံးေတြအတြက္ သူရူးသြပ္ခဲ႕တယ္…..။

                     ကာရန္ေတြျပထားတဲ႕ နိမိတ္ပုံေယာင္ စာအစုအေ၀းေတြကုိ   ေငးၾကည္႕ေနတဲ႕ သူ႕မ်က္၀န္း ညိဳညိဳေတြဟာ….ေလာက

ရဲ႕  မာယာအသြင္ျပေတြကုိလည္း လြန္ဆန္ခဲ႕တယ္…..ပကာသန မ်က္ႏွာေတြရဲ႕ မာနေထာင္လႊားမွဳ႕ေတြကုိလည္း  သူလ်စ္လ်ဳရွဳ႕ႏုိင္ခဲ႕

တယ္….သူ႕အတြက္ မလုိအပ္ေတာ႕တဲ႕ ေမတၱာတရားေတြကုိ  သူက ရံဖန္ရံခါမွာ အသုံးမ၀င္ေတာ႕တဲ႕  ပစၥည္းတစ္ခုလုိ  သူ႕အေ၀းမွာ

တြန္းဖယ္ထားတတ္ေပမယ္႕…..ဘ၀မွာ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ်မက  သူေၾကကြဲတတ္လာရျပန္ေတာ႕လည္း…..သူ ဒီေမတၱာတရား ရဲ႕ ေအးျမ

မွဳ႕ေတြကုိ  ျပန္ေတာင္းတလုိ႕ လာတတ္ျပန္ပါတယ္…..။

                 သူျဖတ္သန္းလာတဲ႕ ဥတုရာသီေတြရဲ႕ ညက္ေညာမွဳ႕တခ်ဳိ႕မွာ  သူဟာ ဘ၀အတြက္ တစ္စုံတရာ ကုိတည္ေဆာက္ခဲ႕တယ္ …. ပ်က္သုန္းခဲ႕တယ္…..မ်က္ရည္ေတြေခၽြ တိတ္တိတ္ကေလး ငုိခဲ႕ဖူးတယ္…..ေပွ်ာ္လဲ ေပွ်ာ္ရႊင္ခ႕ဲဖူးတယ္….။

                ဒါေပမယ္႕  ပုံေသကားခ် စည္းမ်ဥ္းထားလုိ႕မရတဲ႕  ဘ၀ရဲ႕ ပုံျပအမွားေတြကုိ  သူေတြ႕ရဖန္ မ်ားလာတဲ႕ အခါက်ေတာ႕

သာမန္လူသားတစ္ဦးရဲ႕  ခႏၶာေဗဒနဲ႕ တည္ေဆာက္ထားတဲ႕ သူ႕ကုိယ္တြင္း ကိန္းေအာင္းသ႑န္ေတြဟာ….သဘာ၀နဲ႕ ဆန္႕က်င္ၿပီး

ေအးခဲမာေက်ာလုိ႕ လာခဲ႕ပါတယ္….။

 

               အဲဒီ႔အခါမွာ သူဟာခက္ထန္လုိ႕လာတယ္……စကားလုံးေတြရင္႕ေရာ္လာတယ္…..ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ႕ေနတဲ႕ သူ႕ အယူအဆေဟာင္းေတြဟာလည္း သူ႕ဘ၀မွာ ျပန္လည္ရွင္သန္ ထေျမာက္လာခဲ႕ပါတယ္ …….. သီးျခားခြဲထြက္လာတဲ႕ သူ႕သီအုိရီနဲ႕….

သူ႕အမူအရာေတြဟာ   သူ႕နေဘးနား ၀န္းက်င္မွာရွိတဲ႕ ပုံသ႑န္မွားလူတခ်ဳိ႕ အတြက္ေတာ႕ အသုံးတည္႕စရာ စုိးစဥ္းမွ် မရိွတဲ႕  လူ

တစ္ေယာက္ရဲ႕ မူျပအရည္အခ်င္းေတြ  ျဖစ္ေနႏုိင္ခဲ႕ေပမယ္႕………သူ႕အေတြးနဲ႕ ခံစားခ်က္ ျဖစ္တည္မွဳ႕ မူပုိင္ခြင္႕မွာေတာ႕ တရားမွ်တ လြတ္လပ္လုိ႕  အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္းရာ သီးျခားကမာၻတစ္ခု သူတည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ႕ပါတယ္…..။

 

             သူဟာ တရံတဆစ္မွာ  ဘ၀ဆုိတဲ႕  ပုံေသထုဆစ္ပုံေဖာ္ထားရာ အမွန္မရွိေသာ အတၱပ်ဳိးခင္းေတြ အတြက္ သူ ေနေရာင္ ၾကမ္း

ရွရွေတြမွာ   လမ္းၾကမ္းေတြကို နင္းျဖတ္ခဲ႕တယ္……ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖုံးေတြနဲ႕  သူ လုံးေထြးခဲ႔ရတယ ္…. ဆႏၵေတြနဲ႕   ေျပာင္းျပန္ လက္ခံရတဲ႕  လူ႕ဘ၀ရဲ႕ အေလွးအမႊား  စိန္ေခၚဆက္ဆံမွဳ႕ေတြကုိ   သူအခါခါ ရြံမုန္းလြန္းလုိ႕  သူႀကံဳေတြ႕လာရမယ္႔  မနက္ေတြကုိ

ေရွာင္ဖယ္ခ်င္ခဲ႕တယ္……။   ဒါေပမယ္႕  ရုန္းထြက္လုိ႕မရတဲ႕ ဘ၀ေပၚဘ၀ထပ္ ေပးဆပ္မွဳ႕ အတြက္  သူ ၀တၱရားယဥ္ကုိ စီးနင္းလုိ႕

သူ မရင္းႏွီးလုိေသာ မနက္ေတြကုိ  ေရွာင္လႊဲမရစတမ္း ရင္ဆုိင္ခဲ႕ရတာပါပဲ…….။

           ထုိးႏွက္ခ်က္တုိင္းရဲ႕ ျပင္းအားေတြအလုိက္ စိတ္ရဲ႕တန္ျပန္သက္ေရာက္မွဳ႕  သေဘာေတြအရ… သူယိုင္နဲ႕ၿပိဳလဲခ်င္လာတဲ႕ အခါ

တုိင္း   သူလက္ခံယုံၾကည္ထားတဲ႕  သူ႕စာေပ…… သူ႕အေတြးအေခၚ…… သူ႕မာနေတြနဲ႕ ေလာကရဲ႕ ဒဏ္ေတြကုိ ေျခကန္လုိ႕ ေတာင္႔ခံ

ႏုိင္ခဲ႕ပါတယ္….။  ေန႕တစ္ေန႕ရဲ႕  ပုံျပအမွားေတြထဲက တစ္ဖက္လွပကာသန ရဲ႕ မူးေနာက္ရီေ၀ေသာ ခံစားမွဳ႕ေတြ ပိုင္ဆုိင္လာရတဲ႕

အခ်ိန္တုိင္း သူဘာလုပ္ခဲ႕သလဲ…ဆုိလွ်င္      ရလုိမွဳ႕ကင္းတဲ႕ အေတြးကုိ  ျဖန္႕ခင္းၿပီး….. ကဗ်ာေတြရဲ႕ ေျခရင္းကုိ  သူ႕အေတြးအေခၚ

ေတြ  သြတ္သြင္းလုိ႕ ထားခဲ႕တယ္….။

           အဲ႕ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔အနားမွာ  မာယာဆုိတာလည္း မရိွဘူး….။ ေအာ႕ႏွလုံးနာေလာက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ႕  ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖုံး ဆုိ

တာေတြလည္း  မရွိဘူး…။ ရွိေနတာေတြက  စကားလုံးဓါးေတြနဲ႕ နိမိတ္ပုံေယာင္ျပထားတဲ႕  ကဗ်ာေတြပါဘဲ….။

          ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းေလာက္တဲ႕  သူပုိင္နာရီ အခ်ိန္ေတြထဲမွာ  သူဟာ လူးလြန္႔မိန္းေမာေတြေ၀ လုိ႕ အရာအားလုံးကို တစ္ခါတစ္ရံ

မွာ  အသိလြတ္ေပွ်ာ္ပါးမွဳ႕ေတြနဲ႕  ရႊင္လန္းေနမယ္……။ ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြရဲ႕ ထုံထုိင္းရီေ၀မွဳ႕ မွဳိင္းေတြၾကားမွာ သူ အခ်ိန္ေတြကုိ ေက်ာ

ေပးဆန္႕က်င္လုိ႕ ……. ညနာရီေတြနားမွာ  မင္းသားတစ္ပါးလုိ ခစားၿပီး   သူ႕နံပါးကေန ညေတြ  ရင္႔ေရာ္ယိုယြင္း စြန္႕ခြာသြားသည္ အထိ  ကဗ်ာနဲ႕ ကဗ်ာၾကားမွာပဲ  သူရွိေနခဲ႕ပါတယ္…..။

         

            တကယ္ဆုိရင္…….

            ေ၀ါဟာရ ျကြယ္လြန္းလွတဲ႕  လူတခ်ဳိ႕ရဲ႕  မ်က္ႏွာေပၚက မာယာလြန္း အၿပံဳးေတြကုိ  ႏွစ္သက္ရတဲ႕ ဘ၀ထက္…….ေပးမလုိနဲ႕

ျပန္ျပန္ ယူသြားတတ္တဲ႕ သံေယာဇဥ္တရားေတြရဲ႕ စစ္သည္ေတာ္ေတြကုိ အားမနားပ ဧည္႕ခံေနရတာထက္…….ေဆးေပါ႔လိပ္တစ္ရွဳိက္၊

အဖန္ေရတစ္က်ဳိက္၊ ကဗ်ာတစ္ပုိဒ္ နဲ႕ နိမိတ္ပုံေယာင္ေတြရဲ႕ ဆင္႕ေခၚဆုိမွဳ႕ေတြ ၾကားထဲ  ဖိအားမပါပဲ…… အထီးက်န္လုိ႕  ေမ်ာလြင္႕ပါ

သြားျခင္းသာ  သူ႕အတြက္ အေကာင္းဆုံးေသာ ေအးခ်မ္းရာ ဘ၀တစ္ခု ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔ပါဘဲ….။

 

          အဲ႕ဒီေတာ႕  သူဟာ ေသျခင္းတရားရဲ႕ အပါးေတာ္ ခစားျခင္း ခရီးစဥ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ကဗ်ာေတြေကာက္လုိ႕ အထီးက်န္ျခင္း

ေတြကုိ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ၿပီး  ရွည္လွ်ားလွတဲ႕  ညမ်ားမွာ လူးလြန္႕ခဲ႕တာ  ဘာဆန္းေတာ႕မလဲ …….။

          ေနာက္ၿပီး…. သူဟာ “ကဗ်ာဆရာ” တစ္ေယက္လည္း  ျဖစ္လုိ႕လာခဲ႕ၿပီေလ…..။

      

          နာက်င္မွဳ႕တုိင္းဟာ   စကားလုံးတုိ႕ ျဖစ္ေစရမွာေပါ႔ …….။

          သူ႕လက္က  ပန္းတုိ႕   ပြင္႕ေစရမွာေပါ႕……..။

 

 

 

                                                                                       ကႀကီး။(4.9.2011)(00း55 AM)

                                                                                       raven.kagyi13@gmail.com